Produkty
N-metylourea ； CAS nr: 598-50-5
Synonimy: Metylourea; Monometylourea
Właściwość chemiczna metylurea
● Wygląd/kolor: białe, krystaliczne igły.
● Ciśnienie pary: 19,8 mmhg w temperaturze 25 ° C
● Punktem topnienia: ~ 93C
● Wskaźnik załamania światła: 1.432
● Punkt wrzenia: 114,6 ° C w 760 mmhg
● PKA: 14,38+0,46 (przewidywane)
● Punkt flash: 23.1c
● PSA: 55.12000
● Gęstość: 1,041 g/cm3
● Logp: 0,37570
● Temperatura przechowywania.: Przechowuj poniżej +30 ° ℃.
● Temperatura przechowywania.: 1000 g/l (lit.)
● Rozpuszczalność wody.: 1000 g/l (20 c)
● XLOGP3: -1.4
● Liczba dawcy wiązań wodorowych: 2
● Liczba akceptora wiązań wodorowych: 1
● Liczba wiązań obrotowych: 0
● Dokładna masa: 74.048012819
● Liczba ciężkiej atomu: 5
● Złożoność: 42,9
● Czystość: 99% *Dane od surowców N-metylourea *Dane od dostawców odczynników
Informacje o zabezpieczaniu
● Piktogram (y):
Xn
● Kody zagrożeń: XN
● Oświadczenia: 22-68-37-20/21/22
● Oświadczenia bezpieczeństwa: 22-36-45-36/37
Użyteczne
● Klasy chemiczne: związki azotu -> Związki mocznika
● Kanoniczne uśmiechy: CNC (= O) n
● Zastosowanie: N-metylourea stosuje się jako odczynnik w syntezie pochodnych bis (aryl) (hydroksyalkil) (metylo) glikolululu i jest potencjalnym produktem ubocznym kofeiny.
N-metylourea, znana również jako metylokarbamid lub N-metylokarbamid, jest związkiem organicznym o wzorze chemicznym CH3NHCONH2. Jest to pochodna mocznika, w której jeden z atomów wodoru na atomie azotu zastępuje grupę metylową. N-metylourea jest białą krystaliczną substancją stałą, która jest rozpuszczalna w wodzie. Jest powszechnie stosowany jako odczynnik w syntezie organicznej, szczególnie w przygotowaniu farmaceutyków i agrochemikaliów. N-metylourea może uczestniczyć w różnych reakcjach, takich jak wjadki, karbamoilsy i kondensacje. Podczas obsługi N-metylourei ważne jest przestrzeganie środków bezpieczeństwa, w tym noszenie odpowiedniego sprzętu ochronnego, takich jak rękawiczki i gogle, oraz działanie w dobrze wentylowanym obszarze. Wskazane jest również, aby skonsultować się z arkuszem danych bezpieczeństwa (SDS) w celu konkretnych wytycznych dotyczących obsługi i usuwania.
